Realia historyczne

Rosa

Już pierwszy rozdział Ani z Zielonego Wzgórza może wydawać się dziwny. Czytamy w nim nie tylko o tym, że pani Linde zastanawiała się czy Mateusz nie jechał powozem po lekarza (jakby nie mógł zadzwonić po karetkę Wink

). Ale później czeka na nas jeszcze większa niespodzianka. Rodzeństwo Cuthbert, ludzie starsi, stara panna i stary kawaler, postanawiają adoptować dziecko. Nikt nie może im tego zakazać, nikt ich nie sprawdza. Nawet nie muszą sobie wybrać chłopca samodzielnie - wystarczy, że przywiezie im go znajoma. Bulwersujące? Potem dzieją się jeszcze gorsze rzeczy... Gdy Maryla chce oddać dziewczynkę, ma okazję przekazać ją budzącej postrach służących kobiecie. Tamta kobieta chce pomocy przy dzieciach, nie zamierza dać Ani żadnego domu, ciepła rodzinnego. Tylko litość Maryli ratuje dziewczynkę.

Dzisiaj na pewno coś takiego w Kanadzie nie mogłoby mieć miejsca. Jak wiele innych wydarzeń opisanych w "Aniach". Piszmy o tych, które najbardziej nas zainteresowały, zadziwiły albo wręcz przeraziły.

marigold

Szczezre mówiąć podczas czytania nigdy się nie zastanawiałam nad realiami. Dopiero Twoj temat, Roso, skłonił mnie do jakiś tam przemyśleń Wink

Kwestia pomocy domowych. Zuzanną jest, jakby nie było, taką pomocą domową. Później, oczywiście, staje się członkiem rodziny. Czy wobec tego nadal otrzymuje wynagrodzenie za swoją pracę? Skoro jest członkiem rodziny, to dlaczego Blythe'owie mają ją opłacać?

Inną sprawą jest fakt opisany w Rilli. Mianowice, żeFlora i Una nie mogły tańczyć na przyjęciu, bo są córkami pastora. To, akurat, zawsze mnie zastanawiało Smile

Rilla

Być może dlatego, iż uważano, że pastor reprezentuje "godną" funkcję, więc jego dzieciom nie uchodzi się bawić jak zwykłym śmiertelnikom Laughing

Rosa

Ciekawe czy dzisiaj dzieci pastorów tez nie mogą chodzić na imprezy? Wink

O wynagrodzeniu Zuzanny nigdy nie myślałam, ale Twoje uwagi są naprawdę interesujące, Marigold. Starając się myśleć logicznie, dochodzę do wniosku, że Zuzanna pewnie dostawała jakieś "kieszonkowe" na swoje wydatki Wink

Irytującą sprawą były wtedy telefony. Pół wsi podsłuchiwało rozmowy sąsiadów! Very Happy

O, a wiecie jaki zwyczaj powinien powrócić? Nadawanie domom nazw własnych! Pamiętacie, jak zaadresowano list do Ani (wtedy, kiedy wygrała konkurs na nowelkę reklamującą proszek do pieczenia Wink

)? Napisano "Zielone Wzgórze" i chyba Avonlea. Żadnego numeru domu, nic Very Happy

To, że wtedy nie było jakichś formalności może być śmieszne, ale jak myślicie: czy my mamy lepiej, gdy musimy wypełniać masę papierów? Wink

Rilla

Bo wtedy nazwy domów zastępowały "bezduszne" numery. W naszych czasach całą poetykę sprowadzono do matematycznych znaków - od numerów domów zaczynając, poprzez rozmaite PIN - y, na PESEL - ach kończąc. A przezcież za tymi liczbami kryją się ludzie i ich serca...

Co do biurokracji, to jest to największy minus naszych czasów. Teraz na każdą, nawet najmniejszą głupotkę potrzeba wystosować do władz wyższych pisemko, potem czekać przepisowe 2 tygodnie na odpowiedź, względnie, nasmarować odwołanie i tak w koło Macieju... Confused

Zdecydowanie bardziej podobają mi się aniowe czasy Wink

Wiki

Nazywanie domów nazwami własnymi to naprawdę uroczy i piękny zwyczaj Wink

. Rzeczywiście szkoda, że teraz się go już nie stosuje i, że o tym się zapomniało. Bo to część tradycji.
Ale czy nawet wtedy był obecny on także w dużych/wielkich miastach? Czy tylko w małych wioskach? Jak np. Avonlea?
Wydaje mi się, że w większych kanadyjskich miastach zwyczaj nawet w czasach aniowych powoli zanikał.

A podsłuchiwanie przez sąsiadów podczas telefonicznej rozmowy!
Lucy Maud Montgomery wiele razy o tym wspominała. Np. gdy Diana rozmawiała z Anią słychać było uderzenia zegara Wink

. "Tego niezwykłego zegara u Pye'ów" Very Happy

Albo gdy Krzyś (Kenneth) powiedział Rilli, że "Jaśniej nie mogę, bo podsłuchuje nas pół wsi."
To też jest jak o tym czytamy na pewien sposób urocze Wink

. Ale gdybyśmy sami tego doświadczyli, pewnie strasznie by nas to denerwowało - takie podsłuchiwanie przez ciekawskich sąsiadów Smile

.

Rilla

Jak to mawiają, Polak potrafi - i w naszych czasach zdarza się podsłuchiwanie na linii przez sąsiadów. Wiem, bo miałam taki przypadek kilka lat temu. Jak się okazało, zdolny majsterkowicz potrafił tak namieszać, że musieli nam założyć nową linię, a sąsiadom wlepić karę. O ciągnięciu prądu i internetu na lewo wolę nie wspominać Laughing

marigold

Kasika

Właśnie w Rilli to podanie czasu jakby urzeczywistnia ten świat, sprowadza nas na ziemię. Osobiście sama zastanawiałam się nad tymi telefonami. Ciekawiły mnie także spotkania modlitewne i szkółka niedzielna - czy nie byłoby fajnie móc wieczorem przespacerować się na właśnie takie spotkanie?
Co jeszcze mnie zastanowiło - hmm, pewna dowolność koła przyjaciół Avonlea. Ot, po prostu, zebrali się, zaplanowali, urządzili kwestę i odremontowali budynek użyteczności publicznej. Kto im pozwolił, pytam się? xDDD

Lisa_56

Kasiko, jak mówiła pani Linde : Bóg raczy wiedzieć <mrgreen>

Rilla

Wiesz, Kasiko, może stwierdzili, że jak znaleźli się zapaleńcy, którzy za własne pieniądze chcą odnowić Dom Ludowy, to nie należy im przeszkadzać? Laughing

Inicjatywa obywatelska to przecież taka piękna rzecz! Mr. Green

devin

Hmmm.... Mnie zawsze zastanawiała, jak to się stało, że Maryla i Mateusz chcieli dziecko, wysłali znajomą do sierocińca i dostali Anię... A później z oddaniem- dziecko się nie podobało- miało iść do kogoś innego.

Jak to dziś wygląda- lata starania się, procesowania, badań, etc. Wtedy było mniej formalności- nie potrzebowano zgody na budowę domu, wycięcia drzewa, odmalowania domu ludowego, czy adopcję dziecka.

Justyna7

Ja niejednokrotnie zastanawiałam się nad tym adoptowaniem dzieci Wink

Nie z jakimś oburzeniem, ale po prostu zwróciłam uwagę, bo mnie to zaciekawiło. Jak np. było z Marysią Vance. Najpierw pomieszkała sobie na plebani, później u panny Kornelii i nikt w sumie się nie przejmował.
Na wzmiankę o tym, że dzieci pastora nie mogą tańczyć to zareagowałam wręcz z oburzeniem ;p Biedne dzieci pastorów! Wink

Najbardziej z kolei fascynowały mnie wynalazki. Z historii jestem noga i zupełnie nie mam pojęcia kiedy co wynaleziono i za każdym razem kiedy po raz pierwszy pojawiała się wzmianka o elektrycznym oświetleniu, telefonie czy "automobilu" to ze zdziwieniem pytałam sama siebie "to oni już to mieli?!" ;p

Wiki

Maud bardzo ciekawie i dowcipnie opisuje te momenty przełomu - gdy na Zielonym Wzgórzu został po raz pierwszy użyty telefon, lub rodzina Blyhe'ów wpadła w rów swoim nowym autkiem Razz

, bo pewna stara panna nie chciała ustąpić im miejsca. Very Happy

Maud jednocześnie docenia nowoczesność, ale jak np. w Emilce ustami chociażby tytułowej bohaterki wypowiada swój sąd, że zdobycze techniki nie są takie konieczne, oraz że są mniej romantyczne. Wink

Draule