Polityka w książkach Montgomery

Iwona

Polityka nie odgrywa w książkach Montgomery większej roli. Była sprawą mężczyzn, bo kobiety w tamtych czasach nie miały praw wyborczych.

Wiki

Dopiero w czasach I wojny przyznano w Kanadzie kobietom prawa wyborcze. Właściwie takie niepełne-częściowe.
Głosować mogły tylko te kobiety, które ukończyły odpowiedni wiek (21 lat) i miały męża, syna lub brata na wojnie.

Rilla

Co wcale nie znaczyło, że kobiety nie interesowały się polityką - choćby pani Linde, która według opinii Maryli chciała "walnąć kazanie" na temat problemów Wyspy samemu Premierowi Wink

No i duma panny Cuthbert, kiedy Premier uścisnął jej dłoń...

Rosa

Niektórzy podchodzili do polityki bardzo poważnie - na przykład Marshall Elliot, który przysiągł, że nie ogoli się, dopóki liberałowie nie wygrają wyborów. I słowa dotrzymał Wink

Kasika

Ogółem jest kilka wspomnień o wyborach i podziale na konserwatystów i liberałów.
Jednak jeśli chodzi o książki o Pat - tam Judysia wspomina coś o pójściu do wyborów. Jednak akcja tej powieści rozgrywa się dużo później niż wszystkie inne, o ile pamiętam. Mr. Green

A przypadek Marshalla kocham! Very Happy

Rilla

To się nazywa człowiek wierny swojej partii! Laughing

Może gdyby ogolił się kilka lat wcześniej, to panna Kornelia by nie zwlekała z decyzją o zamążpójściu? Very Happy

Wiki

Popatrzmy choćby na rodzinę Blythe'ów - przed wybuchem wojny polityka była dla nich tak naprawdę niezbyt znacząca, czasem stawała się powodem do śmiechu i anegdotek - chociażby przypadek Marshalla, dla niektórych była dobrym powodem do ciekawych rozmów - pastor i pani Elliot. A tak naprawdę, polityka stała się dla nich częścią Wielkiej Gry, w którą sami byli zaangażowani, gdy wybuchła I WŚ. O jakie emocje były przed wyborami i jakie zdenerwowanie, gdy wskutek pomyłki myślano, że "rząd Unii nic nie wskórał". Podsumowując krótko - polityka była bardzo ważna, wtedy gdy mogła zaważyć bezpośrednio na ich życiu.

Włóczykijka

Myślę, że jakby Maud za dużo pisała o sprawach polityki, to mogłaby zostać posądzona o stronniczość. Wink

Poza tym, to chyba nie byłoby ciekawe. Książki były adresowane do dziewczynek, a te bardziej interesuje takie np. gotowanie niż kwestie polityczne.

Wiki

A szkoda. Myślę, że Maud miała swoje stałe, ugruntowane zdanie w tych kwestiach. Pewnie sztampowe, ale jednak. Maud jednak pokazała w idealny sposób, co już kilka lat temu wspomniałam w tym temacie, że polityka i wojna to kochankowie nierozłączni.