Rilla a Walter

Iwona

Rodzeństwo które łączyła niezwykła przyjaźń i miłość.
Walter w przeciwieństwie do Jima i Shirleya ,nigdy nie wyśmiewał się z Rilli ,nie traktował protekcjonalnie jak małą dziewczynkę.
Ona zaś uwielbiała brata ,wpatrzona była w niego jak w obrazek.
Chciała być jego muzą.
Zazdrosna była że czasem zwierzał się Di a nie jej.

Parvati

Rilla kochała Waltera całym sercem. A on początkowo częściej zwierzał się, rozmawiał z Dianą, ale gdy wybuchła wojna to właśnie w Rilli znalazł wsparcie. Ona, jako jedna z nielicznych naprawdę go zrozumiała. I bardzo się cieszyła, gdy rozmawiał z nią nie jak z dzieckiem, ale jak z dorosłą kobietą. Była dla niego nie tylko siostrą, ale i przyjaciółką.

eris234 · Wysłany: Czw 17:36, 17 Mar 2011 Temat postu:

Rilla cieszyła się gdy Walter rozmawiał z nią jak z dorosłą osobą,pozostawali w głębokiej przyjaźni.Walter zwierzał jej się ze wszystkiego i to jej wyznał,iż obawia się pójść na wojnę.Rilla starała się uczyć od niego wrażliwości,a gdy zginął,oddała list który Walter dla niej napisał,Unie.Świadczy to o tym,że potrafiła dzielić swój ból z inną dziewczyną,która równie mocno jak ona kochała Waltera.Walter w czasie wojny stał się dla Rilli najdroższym z rodzeństwa.To wojna zbliżyła ich do siebie (wcześniej Walter częściej zwierzał się Di,a o Rilli myślał,że jest ona jeszcze dzieckiem).Trochę powtórzyłam to,co napisała Parvati,ale cóż zrobić,skoro jej komentarz jest tak trafny i tak zgadza się z moją opinią. Wink

Justyna7 · Wysłany: Czw 21:23, 17 Mar 2011 Temat postu:

Niezwykła więź pomiędzy rodzeństwem. W dzisiejszych czasach rzadko spotykana, bo chociaż wiele rodzeństw dobrze się dogaduje, to mało które łączy prawdziwa, szczera przyjaźń. Sama dużo czasu spędzam ze swoim starszym bratem, jednak sądzę, że nigdy nie będzie pomiędzy nami takiej więzi jak pomiędzy Rillą a Walterem. Bo to było na prawdę niezwykłe.

Włóczykijka

Bardzo podoba mi się ich więź, zawsze marzyłam o takiej relacji, o takim starszym bracie, który by zawsze zrozumiał, wysłuchał i pocieszył. Myślę, że też gdyby nie on, Rilla naprawdę stałaby się pustą lalką. A też nie wiadomo, czy Walter równie dobrze poradziłaby sobie bez niej, przede wszystkim w obliczu wojny - bo ile można w sobie nosić tyle emocji? Może by znalazł kogoś innego do zwierzeń, może nie. Też samej Rilli niewiele mówił, ale zawsze coś - i ona też ciągnęła go za język, gdy tego potrzebował. I tu też, nie tylko on jej nie wyśmiewał, ale i ona jego.