Zbigniew Herbert

Wiki

Zbigniew Herbert (ur. 29 października 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 1998 w Warszawie) – polski poeta, eseista, dramatopisarz, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof.
***

Jego najsłynniejszym tomikiem wierszy stał się Pan Cogito; tytułowy bohater był jego alter-ego, a w Przesłaniu Pana Cogito, przepięknym wierszu zamykającym książkę, zawarł swą filozofię życiową, oraz dobitnie przedstawił poglądy, które towarzyszyły mu w życiu.

Poeta moralista, zwany przez wielu Księciem Niezłomnym, ze względu na jego przekonania i postawę, w czasach, w których wielu dało się zastraszyć, czy kupić.

Mój ulubiony poeta współczesny. Genialny człowiek.

Przesłanie Pana Cogito

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeź się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź

Parvati

Mówiłam Przesłanie... na konkursie recytatorskim. Dlatego nie przeszłam dalej. Podobno tekst był, cytuję babkę z jury, zbyt poważny. Uwielbiam ten wiersz, jest wspaniały, naprawdę mocny. Jest jeszcze jeden taki wiersz, który mi się podoba, mianowicie Kwestia smaku. I oczywiście Guziki w wersji muzycznej, w wykonaniu rincewinda z youtube. Niesamowite.

Raczej nie czytam poezji, nie lubię tego (co jest dziwne, bo sama czasem piszę wiersze Razz

), ale wiersze Zbigniewa Herberta są absolutnym wyjątkiem.

margott.

Kasik

O nie! Wiki, jak mogłaś, ledwo wyrabiam z Tuwimem, Lechoniem, Staffem, Norwidem i Gałczyńskim (nie mówiąc o Baczyński, Ostrowskiej, Asnyku, których już poznałam) a ty mi jeszcze do tej listy dorzucasz Herberta! A tam na miejsce czeka Mickiewicz i Słowacki Mr. Green

Na pewno zapoznam się z nim bliżej...

Edit:
Jak uporam się z powyższą listą...

Patt

Parvati, nie chcę Ci w sumie nic mówić, ale Herberta raczej nie powinno się recytować na konkursach recytatorskich. To zbyt wielka poezja dla amatorów, nie ubliżając aktorom.

Parvati

Ale Patt, ja nie przeszłam nie dlatego, że brzydko go powiedziałam, ale dlatego, że w ogóle go powiedziałam. Tak powiedzieli mi jurorzy, twierdząc, że powiedziałam ładnie, no ale taki wiersz...

Oczywiście, że wielka poezja, ale wyszłam z założenia, że skoro coś jest piękne to trzeba to powiedzieć ludziom.

Kasik

Tylko, że oni na tych recytatorskich to chyba chcą Lokomotywy. Recytowałam jeden z niewielu wierszy Szymborskiej (pfu, pfu, nigdy więcej już mnie do tego nie zmuszą), o którym mogę powiedzieć, że jest w miarę, w miarę. Rozmawiała potem ze mną moja polonistka, że było ładnie, że wszystko w porządku, że wybrałam dobry wiersz, że byłam w tym dojrzała (matko jedyna nie mam pojęcia o co jej chodziło), ALE reszta jury stwierdziła, że wiersz zbyt poważny. A była to Woda, w gimnazjum.