Halina Poświatowska

Joanna Anna

Halina Poświatowska -poetka, która zmarła zaledwie w wieku 32 lat. Większość życia spędziła w szpitalach i sanatoriach. Pisała piękne wiersze o miłości i śmierci, której oczekiwała. Przeżyła piękną miłość. Poznała swoje go męża w sanatorium. Nie długo jednak cieszyli się sobą, gdyż wybranek zmarł i Halina została młodą wdową. Przedstawię kilka moich ulubionych wierszy.

kiedy umrę kochanie
gdy się ze słońcem rozstanę
i będę długim przedmiotem raczej smutnym

czy mnie wtedy przygarniesz
ramionami ogarniesz
i naprawisz co popsuł los okrutny

często myślę o tobie
często piszę do ciebie
głupie listy - w nich miłość i uśmiech

potem w piecu je chowam
płomień skacze po słowach
nim spokojnie w popiele nie uśnie

patrząc w płomień kochanie
myślę - co się też stanie
z moim sercem miłości głodnym

a ty nie pozwól przecież
żebym umarła w świecie
który ciemny jest i który jest chłodny

bez ciebie jak
bez uśmiechu
niebo pochmurnieje
słońce
wstaje tak wolno
przeciera oczy
zaspanymi dłońmi
dzień -

szeptem
modlę się do uśpionego nieba
o zwykły chleb miłości

o moim domu
którego ściany
z ciepłych niedomyślnych snów
napiszę najpiękniejszy wiersz
o włosach dziecka
które nigdy nie wplączą się
w moje ręce kobiety
o ustach - które posępnym pragnieniem
nie zawisną ponad niepokojem moich nocy
o miłości - która rozkwita
w każdym wyszeptanym słowie
w barwie róż
w zapachu ściętej trawy
w pośpiesznym spadaniu gwiazd
w gorzkim
unicestwianiu motylich skrzydeł
zgasłych w płomieniu świecy
o miłości -
doskonałej w swoim chmurnym niespełnieniu

Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły
odeszła

Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisła
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
przygryzione wargi
barwą krwi
nie wróciła

Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję

Lisa_56

Uwielbiam Poświatowską, sposób w jaki przedstawia swoje uczucia, jej język poetycki. Należy ona do jednych z moich ulubionych poetek.

Joanna Anna

Fajnie, że jest ktoś jeszcze lubiący Halinę Poświatowską. Masz może jakiś ulubiony wiersz?

Lisa_56

Jestem Julią oraz * * * [Zawsze kiedy chcę żyć krzyczę]

Joanna Anna

Mnie również bardzo podobają się te wiersze.

Zawsze kiedy chcę żyć krzyczę
gdy życie odchodzi ode mnie
przywieram do niego
mówię - życie
nie odchodź jeszcze
jego ciepła ręka w mojej ręce
moje usta przy jego uchu
szepcze
życie
- jak gdyby życie było kochankiem
który chce odejść -
wieszam mu się na szyi
krzyczę
umrę jeśli odejdziesz.

Kasik

Lubię Poświatowską, ale nie tak jak Baczyńskiego czy nawet Asnyka. Lubię. Podoba mi się parę jej wierszy, np. *** [świat jest pusty], jej styl, to że jej wiersze są białe. Dzięki bibliotece mogę się z nią lepiej zapoznać (trafiło mi się wielkie, jak na wiersze, tomisko, podobno wszystkie wiersze) i zapoznaję, ale chyba nie polubię jej jeszcze bardziej. A może po prostu muszę do niej jeszcze dojrzeć? Sienkiewicza też od razu nie lubiłam Wink

jeśli tak, to tylko kwestia czasu.

Joanna Anna

Ja uwielbiam:). Znam nawet kilka na pamięć. Czytałam o niej książkę. Ciężko miała-pół życia spędziła w szpitalach i sanatoriach. W wieku bardzo młodym została wdową, stąd takie pesymistyczne wiersze.

Lisa_56

Teraz odkąd coraz bardziej zgłębiam się w jej życiorys, czytając o niej książki, a dodatkowo karmiąc się codziennie jej wierszami, mogę ją śmiało 'umieścić' na drugim miejscu w moim rankingu najukochańszych poetów i kobiet.

Kasik

Mi nie przeszkadza w niej pesymizm ale coś zupełnie innego, tylko nie potrafię na razie tego zdefiniować...

Joanna Anna

Ja uwielbiam jak pisze o miłości i o przyrodzie.

bez ciebie jak
bez uśmiechu
niebo pochmurnieje
słońce
wstaje tak wolno
przeciera oczy
zaspanymi dłońmi
dzień -

szeptem
modlę się do uśpionego nieba
o zwykły chleb miłości