Postacie niesprawiedliwie oceniane

Iwona

Kochane chciałam się spytać jakie postacie literackie lub filmowe uważacie za skrzywdzone lub niesprawiedliwie ocenianie.
Mnie przychodzi na myśl Jagna z Chłopów - uważana za latawicę - a ja mam wrażenie że ona szukała miłości, miała w sobie artystyczne 'ciągoty' wykraczające poza te schematy ze wsi.

Martynka

Tak jak już pisałam, zgadzam się, że Jagna jest postacią potraktowaną niesprawiedliwe. Myślę zresztą, że autor nie jej tak naprawdę nie potępia, sympatyzuje z nią. Niemniej, w książce spotyka ją tak jakby "kara" za rozwiązłość - i tak też przeszła do historii literatury, jako ta latawica wywieziona ze wsi.

Pisałam też o niesprawiedliwie traktowanych postaciach w "Jeżycjadzie" Małgorzaty Musierowicz. Laura faktycznie jest kreowana na "złą siostrę Kopciuszka", a tak naprawdę ani ona nie jest taka zła, ani jej mama taka święta i skrzywdzona przez podłą córkę... Niesprawiedliwie traktowana jest też Magdusia, dziewczyna zupełnie sympatyczna, miła dla każdego i normalna. Powiedziała może jedną niewłaściwą rzecz w całym tomie.

Co mi jeszcze przyszło do głowy: książka (i film) "Diabeł ubiera się u Prady". Główna bohaterka dostaje pracę, która może jej otworzyć drzwi do spełnienia marzeń. Musi jednak wytrzymać rok współpracy z szefową z piekła rodem, która oczekuje jej gotowości o każdej porze dnia i nocy, oczekuje, że pracownica będzie czytać w jej myślach, nie ma dla niej za grosz szacunku itd. W każdym razie, gdzieś od połowy książki, gdy Andrea już się w miarę wdrożyła w pracę u diablicy, niemal wszyscy się od niej odwracają, chłopak z nią zrywa - bo się "zmieniła", bo nic dla niej się nie liczy oprócz pracy, bo przecież powinna tę pracę rzucić. Co więcej, ona sama dochodzi do wniosku, że postępowała źle, że zaniedbała przyjaciół i chłopaka. Przez całą książkę i przez cały film było mi tak źle w imieniu tej dziewczyny, czułam, że spotyka ją krzywda i ogromna niesprawiedliwość. Przecież ona wykonywała swoją pracę, rzucenie pracy to nie jest taka łatwa decyzja, a dla niej wytrzymanie tego roku mogło przesądzić o całym jej dalszym życiu. Wydaje mi się, że nie miała żadnego wyboru, jedyne co mogła zrobić, to do reszty poświęcić się pracy.

Kasika

Mi przyszedł do głowy Snape. W sumie dopiero w siódmej części dostaje swoje pięć minut i wszystko jest w miarę wyjaśnione. Wcześniej tak na prawdę nikt go nie lubi i to w sumie on sam działa na własną niekorzyść, bo cały czas szykanuje Gryfonów, a w szczególności Świętą Trójcę.

Nie uwzględniam tutaj oczywiście Ligi Ochrony Mrocznych Sukinsyków Very Happy

Wiki

Fakt, ale cóż - taka rola Snape'a, miał być tym najgorszym, a okazał się bohaterem najlepszym i najciekawszym. Śmiem twierdzić, że ta HP bez Snape'a byłoby milion razy gorsze.

(Ślizgońsko - gryfońska emotka). Snape jest postacią pokrzywdzoną przez życie, począwszy od dzieciństwa. Potem sam wybrał najtrudniejszą drogę. Mnie najbardziej "rusza" w KP i IŚ, wszyscy uważają, że jest tchórzem, zdrajcą i świnią, a tu, proszę...
Cóż, jak widać mam do tej postaci sentyment.

Hmm, z HP jeszcze można tu wspomnieć Neville'a. Brany przez wszystkich za taką "życiową pierdołę", w sumie jest postacią ciepłą, pozytywną i taką, która stara się przezwyciężyć swoje lęki. Biedny Neville, to nie jego wina, że był bardziej bojaźliwy, czy niezdarny niż inni Wink

.

Kasika

A co powiecie o Dianie? Przedstawiona jako niezbyt mądra, wiejska dziewczyna, która tak naprawdę zawsze była w cieniu żywiołowej Ani. Wcześnie wyszła za mąż, stała się 'przytytą' matroną. A przecież odwzajemniła się Ani tak samo piękną i silną przyjaźnią jaką została obdarzona. Kochać też potrafiła. Była taką dziewczyną, jakich jest wiele.

Wiki

Wiesz, że też myślałam o Dianie? Pokazana jest jako wierna i stateczna, ale praktycznie nic poza tym. Dobra z niej kobieta, ale nie ma głębszego rysu.
A wczoraj oglądałam Annę Kareninę i przyszło mi na myśl to, że Tołstoj skrzywdził nieco Karenina. Pokazuje Annę jako ofiarę spaczonego systemu i społeczeństwa i ja tym samym rozgrzesza. A z Karenina i jego chłodnego racjonalizmu drwi. Mnie też jawi się on jako taki niewzruszony, ale czy to nie wina również środowiska, które go na takiego wychowało? Joe Wright w ekranizacji ukazuje Karenina z rysem bardziej ludzkim, co wyszło, temu filmowi na dobre.

A wiecie, gdyby nie było postaci "skrzywdzonych" przez autorów, to książki BYŁYBY nudniejsze i gorsze. Tak to już jest, że autor musi stać po czyjejś stronie, bo inaczej wyjdzie z tego pisanina z rozumu, ale bez serca.