Mistress Pat

Anna Paulina

Pat of Silver Bush powstawała w trudnym okresie dla Lucy Maud Montgomery. Jeszcze gorzej szła pisarce praca nad drugą częścią "serii o Pat". Pierwsze informacje o sequelu pojawiły się w styczniu 1934 roku. Kolejne notatki w pamiętniku brzmią wręcz zatrważająco. Przykładowo:

12 czerwca 1934:
"Okropna noc i jeszcze okropniejszy dzień. Ewan czuł się bardzo źle przez całe przedpołudnie, a po południu mówił jeszcze gorzej, niż do tej pory. Próbowałam pisać "Pat II", lecz okazało się to niemal niemożliwe".

25 czerwca 1934:
"Napisałam rozdział Pat, ale nie mogłam w to włożyć ani trochę serca"

20 października:
"Napisałam trochę "Pat II", ale szło mi ciężko. Jest to aktualnie jedno z moich najgorszych zmartwień. Co zrobimy, jeśli stanę się niezdolna do pisania?"

30 listopada 1934:
"Dziś są moje sześćdziesiąte urodziny! I cóż za dzień! Po raz pierwszy w moje urodziny nie ma przy mnie żadnej z osób, które kocham.
(...)
Mam skończony ostatni rozdział "Pat II". Co za ulga! Tyle razy myślałam, że nie uda mi się tego dokonać. Nigdy wcześniej nie pisałam książki w takim strasznym stanie* ducha/umysłu".
*agony of mind

Lucy była zadowolona, że wreszcie udało się ukończyć tę książkę, ale spotkała ją niemiła niespodzianka. Wydawcy (Hodder & Stoughton) odrzucili maszynopis. Pisarka zupełnie się tego niespodziewała i nie mogła zrozumieć tej decyzji, którą określała jako "policzek". Była bardzo podłamana (zapiski w pamiętniku z 15 marca 1935). Na szczęście pod koniec 1935 roku mogła napisać:
"Mistress Pat pojawiła się na liście bestsellerów w Anglii. Ciekawe, co Hodder & Stoughton o tym myślą."

Zaskakiwać może, że zgodnie z precyzyjnymi obliczeniami badaczy, akcja serii o Pat kończy się w 1944 roku, a w książce nie pojawiają się żadne odniesienia do II wojny światowej. Odpowiedź na to pytanie jest prosta - książka ukazała się przecież w 1935 roku, i Lucy Maud Montgomery, co rzadko się zdarzało, umieściła akcję w przyszłości i nie przewidywała wybuchu kolejnej wojny.

Sissi

Aniulko, bardzo mnie zainteresował Twój post. Właściwie nie maiłam o tym wszystkim pojęcia, więc tym bardziej się cieszę, ze zechciałaś umieścić go na forum. Jesteś niezastąpiona.

Martynka

Bardzo ciekawe. Zwłaszcza to o wojnie, nie zwróciłam na to uwagi.

Kiedy czytam fragmenty pamiętnika Lucy Maud Montgomery, tak bardzo jej współczuję!

marigold

Kasika

Faktycznie, nigdy nie zastanawiałam się nad czasem w którym dzieje się akcja książek o Pat.
Pamiętam tylko jakieś krótkie wzmianki o pierwszej wojnie - zapewne dzięki nim udało się precyzyjnie określić czas.

Emeraldine

Przeczytałam jakiś czas temu serię o Pat i muszę przyznać, że ze wszystkich powieści L.M.M ta podobała mi się najmniej. Dało się wyczuć, że autorka jest jakby zmęczona życiem i popada w sentymentalizm. Trochę denerwowała mnie ta miłość Pat do Srebrnego Gaju. Też jestem sentymentalna i przywiazuję się do miejsca, ale nie aż tak skrajnie by rozpaczać po byle drzewie. Aż dziw, że po spaleniu domu i śmierci Judysi, Pat nie wylądowała w psychiatryku przez tą swoją wybujałą wrażliwość. Piszę to celowo złośliwie, bo rzadko się zdarza by główna bohaterka z powieści Lucy Maud działała mi na nerwy tak jak Pat.
Najlepsza była stara Judysia i Tillytuck.
Nie podobały mi się imiona kotów. Jestem kociarą i cenię Maud za miłość do kotów, ale w tej powieści wyjątkowo paskudnie je nazywała. "Wymoczek", "Popka" ?! Co to w ogóle ma być! "Dżentelmen Tom" jeszcze ujdzie. Jeśli chodzi o koty to najbardziej lubię "Paddy'ego" z Historynki i Złocistej Drogi.
Zabrakło mi w tej serii szczypty ironii i mocno zarysowanych charakterów. Aż się prosiło by pojawiła się jakaś Małgorzata Linde.

ASIEK

Emeraldine

W moim przekładzie jest właśnie takie nazwisko tego bohatera. To ten staruszek który się najął w Srebrnym Gaju jako zarządca czy coś w ten deseń. Prześcigał się z Judysią w opowiadaniu historyjek.

ASIEK

Aaa dziękuję za wyjaśnienie. Wink