Helena Grossówna

Joanna Anna

Helena Grossówna (ur. 25 listopada 1904 w Toruniu, zm. 1 lipca 1994 w Warszawie) – polska tancerka oraz aktorka teatralna i filmowa.
Ukończyła szkołę baletową w Toruniu. Po debiucie scenicznym w 1926 kształciła się i występowała we Włoszech oraz Francji. Po powrocie do kraju grała m.in. w poznańskim Teatrze Nowym oraz warszawskich Qui Pro Quo, Małym, Wielkiej Rewii i Cyruliku Warszawskim. W filmie debiutowała w roku 1935.
Podczas okupacji była kelnerką. Występowała od czasu do czasu również w oficjalnych teatrach. Była jednocześnie oficerem AK. W stopniu porucznika dowodziła podczas powstania warszawskiego oddziałem kobiecym w ramach batalionu "Sokół" (pseudonim "Bystra"[1]). Po kapitulacji powstania więziona w obozie jenieckim Gross-Lübars, a następnie w stalagu w Oberlangen. Powróciła do kraju i od 1948 związała się z warszawskim teatrem "Syrena". W 1964 roku przeszła na emeryturę.

Odznaczenia

Krzyż Walecznych
Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Partyzancki
Medal za Warszawę 1939-1945

Wspaniała aktorka i kobieta. Dawała swoim bohaterkom wiele uroku, ciepła. Pięknie tańczyła i zagrała w wielu filmach przed wojną, takich jak :

- "Zapomniana melodia"
-"Włóczęgi"
-"Kochaj tylko mnie"
-"Dodek na froncie"
"Paweł i Gaweł"
- "Robert i Bertrand"
- "Dyplomatyczna żona"
-"Piętro wyżej"
-"Florian"
-"Królowa przedmieścia"
-" Testament profesora Wilczura"